معرفی گل نرگس – گلهای شما همچنان میخندند

گل ها به صورت انفرادی یا چندتایی در انتهی ساقه گلدهنده قرار دارند. ۱- Trumpet: گل ها تکی، تاج بزرگتر یا مساوی گلبرگ ها و شیپور مانند، ممکن است تمام گل زرد یا سفید باشد و یا اینکه گلپوش سفسید و تاج زرد و یا گلپوش سفید و تاج صورتی کم رنگ باشد. پس از گلدهی، برای بزرگ شدن سوخ ها باید از کودی با نیتروژن کم و پتانسیم زیاد استفاده کرد. در اواخر تابستان و در پاییز پیش از اینکه نرگس شروع به برگ دادن کند و یا زمانی که برگ ها هنوز کوچک هستند، سوخ ها را از خاک در می آورند و سوخک ها را از سوخ اصلی جدا می کنند. در انواع Tazetta، گل آغازی پس از برداشت سوخ انجام می شود و اگر شرایط مطلوب باشد شکوفایی گل پیش از زمستان انجام شده و نیاز سرمایی آن اختیاری است. ۱۱- Split-corona: تاج آنها تا عمق آن بریدگی دارد.

گیاه نرگس به سرما مقاوم است و در مقایسه با زنبق، حساسیت کمتری به یخبندان دارد ولی نسبت به لاله و سنبل حساس تر است. گل نرگس را می تولن در دمای ۱-۰ درجه سانتی گراد به مدت ۱۰ روز و در دمای ۴-۳ درجه به مدت ۸ روز نگهداری کرد. دارای گل های کوچک، خوشه ای و خوشبو است. ۲- Large-cupped: تاج تا طول گلبرگ ها است. ۶- Cyclamineus: تاج آن شیپور مانند و گلبرگ های آن باریک است. ۹- Poeticus: گل تکی و گاهی دو تایی و معطر، تاج فنجانی، گلپوش سفید و تاج آن در مرکز سفید یا زرد و لبه آن قرمز یا نارنجی، گلدهی در اواسط بهار است. در ابتدا گل در داخل اسپاتی قرار گرفته و بعداً خارج می شود. اگر در انبار نگهداری سوخ، اتیلن وجود داشته باشد، باعث سقط جوانه گل یا گلدهی می شود. N. pseudonarcissus و N. cyclamineus برای تکمیل تمایز و نمو گل و نیز جوانه زنی سریع، نیاز به تیماز سرمایی دارند ولی N.tazetta نیاز ندارد. هر سه گونه نرگس برای گل آغازی وتمایزیابی، نیاز به دمای گرم دارند.

گلدهی:نرگس در حالت عادی در روزهای آخر سال و آغاز بهار گل می دهد ولی می توان فصل گل را چند ماه پیش انداخت. باغچه های نرگس را باید وجین کرد و این عمل در فصل پاییز و پیش از رشد برگ ها انجام می شود. در سال سوم سوخک از سوخ اصلی جدا می گردد و سوخ اصلی را سوخ مادری می نامند. برخی گونه ها مانند N. tazetta و N. jonquilla خاک قلیایی را می پسندند. سوخ های نرگس را بر خلاف بقیه گیاهان سوخدار که براساس اندازه (وزن، قطر و یا محیط) طبقه بندی می شوند، براساس شکل آنها طبقه بندی می کنند. براساس فاکتورهای مختلفی نرگس را طبقه بندی کرده اند. سوخ های درشت را دوباره در عمق ۱۰ تا ۱۵ ساتنی متری می کارند ولی سوخک ها را انبار کرده و در بهار سال آینده می کارند و هر ساله نیز آنها را تقویت می کنند. سوخ نرگس را می توان ۳ تا ۴ سال در زمین نگه داشت.

برگ ها باریک و کشیده و گل ها از یک جام ۶ قسمتی (۳ کاسبرگ تغییر یافته و ۳ گلبرگ) که در قاعده به هم چسبیده اند با یک شیپور یا تاج در مرکز که از نظر طول، رنگ و حالت متنوع است مجله خبری jcflower تشکیل شده است. انواع گرد، یک دماغه و دو دماغه از نظر تجاری اهمیت دارند. قاش برداری سیستم ساده شده ای از روش فلس دوقلو است و در این روش سوخ ها به چند قطعه تقسیم می شوند و هر قطعه (chip) دارای چندین فلس است. گلدان ها را چند روز در تاریکی یا سایه سنگین نگه داشته تا ریشه بدهد سپس آنها را در شاسی نیمه گرم یا گلخانه معتدل گذاشته و تا موقع گلدهی که اوایل زمستان است از آنها مراقبت می کنند. از میان این رقم ها، نرگس شهلا محبوب ترین نوع است و به صورت گل بریده در ماه های آخر پاییز و فصل زمستان در بیشتر شهرهای ایران به فروش می رسد. دارای تاج کوچک و گل ها به صورت چندتایی و خوشهای روی ساقه گل دهنده قرار دارند.