معرفی گل لاله – گلهای شما همچنان میخندند

افزایش: لاله با بذر و سوخ قابل افزایش است. ولی در نواحی گرمسیری سوخ های تیمار شده با سرما کشت می شود و پس از گلدهی از بین می رود. در زمان تیمار سرمایی جهت ریشه دهی، باید تاریکی یا سایه سنگین ایجاد شود. سوخ ها باید در سینی های چوبی در یک یا در لایه نگهداری شوند. بدین ترتیب که سوخ لاله را در پاییز در گلدان کشت کرده و آن را در شرایط سرد ( ۹درجه) و تاریک قرار می دهند تا ریشه مجله خبری jcflower بدهد. این برگ در قسمتی از سوخ که کمی صاف است ظاهر می شود. گل از سه کاسبرگ گلبرگ مانند و سه گلبرگ با رنگ های متنوع تشکیل شده که تا حدودی همدیگر را می پوشانند. سقط گل ممکن است شامل یک گل به تنهایی یا بخشی از گل باشد. اگر دمای خاک در زمان کاشت از ۱۷ درجه کمتر باشد بهتر است چون کمتر با خطر فوزاریوم مواجه می شود. متوسط سرعت تولید مثل غیر جنسی ۳-۲ سوخک جدید در سال است. لاله، گیاهی دائمی وسوخ دار است. سوخ لاله پوشش دار است. تولید کننده اصلی آن هلند است. در لاله از رشد رویشی جوانه های محوری سوخک هایی در اطراف سوخ اصلی تشکیل می شود.

سوخیزه ها شبیه جوانه های براق به اندازه یک نخود هستند که می توان آنها را بعد از گلدهی از گیاه جدا نمود. کمترین اندازه محیط سوخ جهت گلدهی ۱۲-۱۱ سانتی متر است. خم شدن ساقه: در این عارضه ساقه در چند سانتی متری زیر گل خم می شود که ناشی از کمبود کلسیم است. ۱-لاله های با ساقه گلدهنده بلند که برای گل بریدنی مناسب هستند. برگ ها اغلب در پایین ساقه تشکیل می شود گرچه در بعضی گونه ها و ارقام بصورت متناوب روی ساقه گل بدون مو و گاهی مودار تشکیل می شود. پایین ترین برگ، بزرگترین برگ بوده و برگ پوشاننده نام دارد. سوخ بالغ لاله دارای ۶ برگ فلسی اندوخته ای است که به صفحه پایه ای چسبیده اند. موفقیت، شکست و یا ارزش یک رقم بستگی به سرعت تولید مثل غیرجنسی دارد که در هر رقم متفاوت است. در روش دیگر، می توان در پاییز سوخ لاله را در گلدان کشت کرد و روی آن را با ماسه پوشاند که در این حالت در دمای خنک ریشه ها رشد می کنند. تا حد امکان باید از مصرف کود های دامی پرهیز شود و اگر هم استفاده می شود.باید کاملاً پوسیده باشد، نیاز غذایی آن کم بوده و خاک و آب با هدایت الکترکی کم برای آن مناسب است.

ولی در ظاهر از لحاظ گلکاری یکساله است چون سوخ اصلی ( سوخ مادری) آن فقط یک سال زراعی دوام دارد.، اما هر ساله با سوخ جدیدی جایگزین می شود و به ظاهر هیچ چیز تغییر نکرده است. ریشه ها در لاله بصورت رشته ای و فاقد انشعاب است. این دستک در بعضی گونه ها مانند T. saxatilis و T. sylvestris تشکیل می شوند. همچنین بعضی از گونه ها سوخیزه های هوایی در محور برگ تولید می کنند. در برخی گونه ها اندامی به نام آویخته تشکیل می دهد. برای ادامه سرما دهی و نیز رشد جوانه دما را به ۵ درجه کاهش می دهند. پس از رشد ریشه ها، برای رشد جوانه ها دما از ۹درجه به ۵ کاهش داده می شود. دما:لاله به سرما مقاوم بوده و شرایط طبیعی برای رشد زمستان های سرد، بهار کوتاه و تابستان گرم و خشک می خواهد. سوخ های کاشته شده در باغ، تمام مدت زمستان را در خاک مانده و با گرم شدن هوا در آغاز فصل بهار به گل می نشیند. خاک وکود:نیاز به خاک سبک با زه کشی مناسب دارد.PH خاک نباید اسیدی باشد.

می توان پس از ظهور برگ ها به آن کود داد ولی کود استفاده شده نباید نیتروژن زیاد داشته باشد، چون باعث از بین رفتن گیاه و یا تضعیف ٱن در برابر عوامل نامساعد می شود. جریان هوا در اطراف گیلهان (کمک به انتقال کلسیم در در گیاه در اثر تعرق) و نیز تغذیه گیاه با کودهای کلسیم دار مانند نیترات کلسیم می تواند در بهبود این ناهنجاری مؤثر باشد. نور: به محل آفتابی نیاز دارد و در اطراف آن نباید گیاه سایه دار کشت شود. آب زیاد در خاک باعث پوسیدگی سوخ می شود و به طور کلی نیاز به مقدار کمی آب دارد و خاک بین دو آبیاری می تواند خشک شود. هر چه گیاه رشد می کند باید مقدار بیشتری ماسه روی آن ریخت. در محور هر فلس یک جوانه بر روی صفحه پایه ای قرار دارد که این جوانه ها می توانند به سوخ گلدهنده تبدیل شوند و بالاترین جوانه محوری، چهار برگ و یک گل انتهایی تولید می کند.